We wczesnej postaci łożyska o ruchu liniowym rząd drewnianych prętów umieszczano pod rzędem płyt ślizgowych. Nowoczesne łożyska liniowe wykorzystują tę samą zasadę działania, z tą różnicą, że czasami zamiast rolek stosuje się kulki. Najprostszym łożyskiem obrotowym jest łożysko ślizgowe wału, które jest po prostu tuleją umieszczoną pomiędzy kołem a osią. Konstrukcja ta została następnie zastąpiona łożyskami tocznymi, w których zastosowano wiele walcowych rolek w celu zastąpienia oryginalnej tulei, a każdy element toczny przypominał oddzielne koło.
Wczesny przykład łożyska kulkowego znaleziono na starożytnym rzymskim statku zbudowanym w 40 roku p.n.e. na jeziorze Naimi we Włoszech: drewniane łożysko kulkowe zostało użyte do podparcia obrotowego blatu stołu. Mówi się, że Leonardo da Vinci opisał łożysko kulkowe około 1500 roku. Wśród różnych niedojrzałych czynników związanych z łożyskami kulkowymi bardzo ważnym punktem jest to, że kulki będą się zderzać, powodując dodatkowe tarcie. Można temu jednak zapobiec, umieszczając kulki w małych klatkach. W XVII wieku Galileusz po raz pierwszy opisał łożysko kulkowe „kulki klatkowej”. Pod koniec XVII wieku Brytyjczyk C. wallow zaprojektował i wyprodukował łożyska kulkowe, które do próbnego użytku zamontowano w wagonie pocztowym, a brytyjski P. Worth uzyskał patent na łożysko kulkowe. Pierwsze praktyczne łożysko toczne z klatką zostało wynalezione przez zegarmistrza Johna Harrisona w 1760 roku do produkcji zegarka H3. Pod koniec XVIII wieku niemiecki HR Hertz opublikował artykuł na temat naprężeń kontaktowych łożysk kulkowych. Na podstawie dokonań Hertza niemiecki r. Stribeck, szwedzki Palmgren i inni przeprowadzili dużą liczbę testów, które przyczyniły się do rozwoju teorii projektowania i obliczeń trwałości zmęczeniowej łożysk tocznych. Następnie NP Petrov z Rosji zastosował prawo lepkości Newtona do obliczenia tarcia łożyska. Pierwszy patent na kanał kulowy uzyskał Philip Vaughn z Camson w 1794 roku.
W 1883 roku Friedrich Fisher zaproponował pomysł wykorzystania odpowiednich maszyn produkcyjnych do mielenia stalowych kulek o tej samej wielkości i dokładnej okrągłości, co położyło podwaliny pod przemysł łożyskowy. O Reynolds dokonał analizy matematycznej odkrycia Thora i wyprowadził równanie Reynoldsa, które położyło podwaliny pod teorię smarowania hydrodynamicznego.
Czas publikacji: 01 września 2022 r